أنا مت 100 مرة و عشت للمليون
وحيد ونسان وفقلبى شعرة شوق
و الدفئ يملى القلب لو بتحب
لكن فى دنيا البرد يغيب الحب
و الدعوة تترد ما بين قرب و ود
فكفرت بالحب و المحبوب
و الذنب بالكفر بقى للقلب بالمرصاد
للذنب رب و لكل كفر حساب
مبقاش فيه صلاة تُوصِل الأحباب
قررت اعبدنى فى الأصل لاجل ماتوب
و التوبة تزيد الشوق فارفضها باستنكار
يا حب ياللى زمان بتستهوينى
كفاية تسرح بى و تغوينى
الحب له سُكرة بالنار بتكوينى
فاق السكير و النار بقت دخان
صحى عديم الاهل و الصحبة و الخلان
و جالى يعشمنى فى بكرة جديد
حطيت العشم و الحب فى الصندوق
لفيت رميته فى بحرى مات محروق
و سابلى صداع السُكر و الوحدة
و سابنى بطغيانه على فراش الموت
و عشان كده ﻻزم تعيش تكره
و عشان كده ﻻزم تدوق مالموت
No comments:
Post a Comment